๕ ย

ในช่วงยุค ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๔ จะมีคำๆหนึ่ง ที่ตอนนี้ไม่ได้ยินกันแล้ว คือคำเรียก "พวก ๕ ย"
สมัยผมเป็นนักเรียนมัธยมต้น เมื่อราวเกือบ ๔๐ ปีก่อน เคยได้ยินอาจารย์ที่โรงเรียนเรียกพวกนักเรียนหัวเอียงซ้าย ว่ามีพฤติกรรมเป็นพวก ๕ ย
คือสมัยนั้น นักเรียนพวกนั้นจะทำกิจกรรม และไม่ค่อยเข้าห้องเรียนกันนัก ไม่ค่อยเจอที่โรงเรียน แต่จะไปเจอได้ก็โน่น ที่ธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ และวันเสาร์อาทิตย์เมื่อมาโรงเรียน ก็จะมาในรูปแบบนี้คือ
(สวม)เสื้อยืด กางเกงยีนส์ (ไว้)ผมยาว(ผิดระเบียบ) สะพายย่าม(แบบพระ ทำด้วยผ้า) (สวม)รองเท้า(แตะ)ยาง
ครบ ๕ ย ไหมล่ะ จะว่าเป็นพวกออกแนว ฮิปปี้ ก็ได้
อ้อ บางคนก็จะสะพายกีตาร์ด้วย ไว้เล่น "เพลงเพื่อชีวิต" แต่กีตาร์ไม่ได้รวมอยู่ในนิยาม
(ลองหลับตานึกถึงมาดแบบลุงแอ๊ดวงคาราบาวสมัยเป็นนักเรียน ก็น่าจะใช่เลยแหละ รุ่นผมคนนึงก็มาฟอร์มแบบนั้นเลย)
หลายคนในกลุ่มนั้น หลังเหตุการณ์เมืองปี ๒๕๑๙ ก็หลบหนีเข้าป่าไป และหลายปีต่อมาก็กลับออกมาสู่สังคมไทยในภายหลัง

วันนี้ผมเผอิญคุยเรื่องนี้ให้ลูกฟัง ก็เลยมาบันทึกไว้ด้วย ไว้กันลืม